In arboribus etiam et frugibus maior plerumque vis et potestas est ad earum indolem vel detrectandam vel augendam aquarum atque terrarum quae alunt, quam ipsius quod iacitur seminis, ac saepe videas arborem laetam et nitentem, in locum alium transpositam, deterioris terrae suco deperisse. —Noctes AtticaeA. Gellii[1]
Ipse vero aer, qui natura est maxime frigidus, minime est expers caloris; ille vero et multo quidem calore admixtus est: ipse enim oritur ex respiratione aquarum; earum enim quasi vapor quidam aer habendus est, is autem existit motu eius caloris qui aquis continetur, quam similitudinem cernere possumus in his aquis quae effervescunt subiectis ignibus. —De natura deorumCiceronis[2]
tunc natationibus aquarum naturalium atque illisionibus adiectis utemur, et peregrinationibus terrenis vel maritimis, encatismatibus quoque, et pessis lacessantibus. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstantCaelii Aureliani[3]
Videas et viridantibus comis caesariatam esse terram et scatebris fontium manantem, et aquarum agminibus concientem, parientem atque educantem, nec occasibus fatigari, nec saeculis anilitari, excussam erumpentibus semper tam pigris quam moventibus faecibus, aquarum saepe adluvionibus mersam, flammarum per partes voracitate consumptam. —De mundoApulei[4]
↑ 3.03.1Caelius Aurelianus, Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant (Gynaecia from a thirteenth century manuscript; ed. Miriam F. Drabkin et Israel E. Drabkin. - Baltimore : The J. Hopkins Press, 1951). Liber secundus, caput 55 — aquarum
