Cursoris

cursoris ← cursor (Qui currit) et Cursoris ← Cursor (Nomen proprium).

Verba allata (cursoris)

N

• Non id perficies primo ad semidiametri illius circuli longitudinem positis cursoribus, circinoque ad angulum rectum disposito; et deinde, centro circini in centro circuli collocato, necessario cursores primi duo puncta quae quadrantem terminent exhibebunt; quo quidem habito per unius cursoris vestigium alterius cursoris vestigio succed ens in plano puncta designabuntur, quae sunt ad lineas quadrati terminandas ordinata. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni

S

• “Sed nihil,” inquit, “agere sinit morbus, qui me omnibus abduxit officiis.” Corpus tuum valetudo tenet, non et animum. Itaque cursoris moratur pedes, sutoris aut fabri manus inpediet; si animus tibi esse in usu solet, suadebis docebis, audies disces, quaeres recordaberis. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

Verba allata (Cursoris)

N

• Nec multo inferior Papirii Cursoris acrimonia, nisi quod non in filium exarsit sed in Quintum Fabium magistrum equitum, quem dictator, quod iniussu eius, alioquin prospere ac strenue, decertasset, securi ferire voluit, et fecisset ni conceptam severitatem pietas publica temperasset, et non insignis rei virtus aut dignitas, non tumultuantis metus exercitus, non longevi patris lacrime, non senatus autoritas, sed sole ad ultimum pie preces populi romani nobilissimum ac fortissimum adolescentem ab interitu liberassent. —Epistole familiares Petrarcae

S

• Sub hoc duce traditum est summe laboriosam fuisse militiam, quod ipse ut invicti animi sic virium esset ingentium ac celeritatis eximie, unde illi Cursoris nomen inditum; quamobrem que facilia sibi essent eque omnibus facilia existimans, exactissimam obedientiam et tolerantiam laborum ab exercitibus exigebat. —De viris illustribus Petrarcae

Vide etiam

• cursor, cursore, cursorem, cursorēs, cursorī, cursoribus, cursorum
• Cursor, Cursore, Cursorem, Cursorī