Marcellus Palingenius Stellatus

Marcellus Palingenius Stellatus (vivens in saeculo XVI), poeta Italicus.

Incipit Zodiacus vitae

Mens mea nescio quo jamdudum impulsa furore,
Ardet lauriferos Parnassi invisere colles,
Ruraque Castaliae Musis celebrata canoris:
Cyrrha placet, semperque virens nemus: O ego quantas
Effugiam tenebras? video surgentis Eoo
Luciferi radios, paulatim albescere coelo.
Livor abi, et stygio procul hinc te absconde profundo.
Vincit amor Musae, vincit Deus: ardua quamvis
Sit via, non metuit virtus invicta laborem.

Phoebe pater, vatumque decus, da noscere calles
Ambiguos : avidumqne reple ambrosia Aganippe ;
Lux tua monstret iter, per quod penetralia templi
Ingrediar veneranda tui, et me subtrahe vulgo.
Non ego, quod veniam novus ignotusque sacerdos,
Gratus ero fortasse minus: si numine dextro
Excipies, blandoque sinu, tu tollis ab imo,
Nobilitasque viros: sine te mortale peribit
Ingenium, vox raucescet, nil dulce sonabit
Vana chelys: quod si fueris mihi dexter, adibo
Sidera, spectabitque altos mens enthea divos.

Sis igitur mihi, quaeso, favens Latoë, tuumque
Tollere humo (nisi fata vetent) dignare clientem.
Et vos , Castalides Nymphae, si pectore puro
Limina vestra adii, si non contagia caecae
Luxuriae juvenem potuere avertere vestro
Acultu, nec me vicit vaesana libido,
Tradite me famae, ne prorsus inutilis olim
Vixisse hic videar, pereamque in funere totus.
Spes famae solet ad virtutem impellere multos.