Ordo Praedicatorum

In lingua latina Medii Aevi: Ordo Predicatorum; Ordo fratrum Predicatorum, dominicani, fundavit S. Dominicus, approbatum a pontifice Honorii III a.D. 1216.

In Estonia

• Conuentus Reualiensis per fratres duabus uicibus est receptus. Primo ad petitionis instantiam illustris principis domini Waldemari, regis Daciae, qui per gladium Estones suo ducatui subiugauerat, missi sunt fratres ad maius castrum Reualiense anno Domini MCCXXIX, ubi meta fossata ad aquilonem castri minoris ecclesiam ac alias domos monasterii construxerunt. Hec omnia facta sunt de consilio uenerabilis patris domini Wilhelmi Mutinensis episcopi, tunc temporis in partibus Dacie et Suecie summi pontificis nuncii et legati. Sed quia Estones in operibus fidei rudes et inculti, ad miserabiles ritus infidelitatis proni et procliui, crudeles erant contra personas ecclesiasticas atque seui, nam primum episcopum cum suis clericis occiderunt, inde redire fratres ad conuentus de quibus assumpti fuerant, paucis remanentibus, sunt compulsi.

Secundo anno domini MCCXLVI missi sunt fratres de diuersis conuentibus in Reualiam per capitulum prouinciale Ripis celebratum, quorum hec sunt nomina: frater Brotherus et frater Iohannes Woxmoth de conuento Lundensi, frater Aaron de Randrus et frater Petrus Hertbo de conuentu Wibergensi, frater Michael de Horsnes et frater Angelus de conuentu Arosiensi, frater Engelbertus et frater Iohannes Theo[to]nici de conuentu Roschildensi, frater Paulus de conuentu Siktunensi, et frater Iohannes de conuentu Insulensi, frater Astolphus de conuentu Skeniensi, et frater Daniel de conuentu Wisbycensi. Iste frater Daniel in castro fuit primus prior et prelatus ordinarius inter fratres.

• "Historia Ordinis Praedicatorum in Dania", in: Archivum Fratrum Praedicatorum, vol. 66, 1996, p. 162–164