Solutiore
solūtiōre ← solūtior ← solūtus ← solvere
Verba allata
[recencere]- umidiorem agrum fossis concidi atque siccari utilissimum est, fossas autem cretosis locis apertas relinqui, in solutiore terra saepibus firmari ⟨v⟩e⟨l⟩ proclivibus a⟨c⟩ supinis lateribus procumbere; —Naturalis historia Plinii [1]
Fontes
[recencere]- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 18, cap. 8, [47] — solutiore