Soluturum
solūtūrum ← solūtūrus ← solvere
Verba allata
[recencere]- Magi heliotropium ⟨in⟩ quartanis quater, in tertianis ter adligari iubent ab ipso aegro precarique eum, soluturum se nodos liberatum, et ⟨i⟩acere non exempta herba. —Naturalis historia Plinii [1]
Fontes
[recencere]- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 22, cap. 29, [61] — soluturum