Velle

E Vicititatione

velle, volō

Verba allata[recencere]

  • cetero secretus, cum se proripuit in coetus, inc⟨e⟩dit submotu lictorum, gregesque puerorum comita⟨n⟩tur carmen honori eius canentium; intellegere videtur et adorari velle. hi greges repente lymphati futura praecinunt. —Naturalis historia Plinii [1]
  • inconperta haec et inextricabilia, sed prodenda, quia sunt prodita, in quis tamen una ratio geometricae collectionis numquam fallacis possit non repudiari, si cui libeat altius ista persequi, nec ut mensura – id enim velle paene dementis otii est –, sed ut tantum aestimatio coniectanti constet animo. —Naturalis historia Plinii [2]

Fontes[recencere]

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 71, [185] — velut
  2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 21, [85] — velle