Consumpturam
cōnsūmptūram ← cōnsūmptūrus ← cōnsūmere
Verba allata
[recencere]- at illa corollarium id esse et consumpturam eam cenam taxationem confirmans solamque se centiens HS cenaturam, inferri mensam secundam iussit. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- cōnsūmantur, cōnsūmat, cōnsūmātur
- cōnsūmendīs, cōnsūmente, cōnsūmere, cōnsūmeret, cōnsūmerētur
- cōnsūmī, cōnsūmit, cōnsūmitur
- cōnsūmpserit
- cōnsūmptīs, cōnsūmptō, cōnsūmptum, cōnsūmptus
- cōnsūmunt, cōnsūmuntur
Fontes
[recencere]- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 58, [120] — consumpturam