Cursoribus
cursoribus ← cursor (Qui currit).
Verba allata (cursoribus)
[recencere]A
[recencere]- Adaequentur duo primi cursores minori, secundi vero maiori, ut deinde secundis cursoribus maiorem apprehendentibus primi necessario minorem largiantur, tandemque primi maiori lineae superpositi illam ut quaerebatur abscindant. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni [1]
H
[recencere]- Hinc involutus coccina gausapa lecticae impositus est praecedentibus phaleratis cursoribus quattuor et chiramaxio, in quo deliciae eius vehebantur, puer vetulus, lippus, domino Trimalchione deformior. Cum ergo auferretur, ad caput eius symphoniacus cum minimis tibiis accessit et tanquam in aurem aliquid secreto diceret, toto itinere cantavit. —Satyricon T. Petronii Arbitri [2]
Q
[recencere]- Quomodo tamen hodiernum certamen nobis cesserit quaeris? Quod raro cursoribus evenit, hieran fecimus. Ab hac fatigatione magis quam exercitatione in frigidam descendi; hoc apud me vocatur parum calda. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [3]
Vide etiam
[recencere]- cursor, cursore, cursorem, cursorēs, cursorī, cursoris, cursorum
- Cursor, Cursore, Cursorem, Cursorī, Cursoris
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Mordentius et de Mordentii circino (Universitas Turicensis): De Mordentii Salernitani circino dialogus — cursoribus
- ↑ 2.0 2.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. XXVIII. — cursoribus
- ↑ 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library): Tomus / Liber 10. 83, versus 5 — cursoribus