Fugiendum
fugiendum ← fugiendus ← fugere
Verba allata
[recencere]- Ocimum quoque Chrysippus graviter increpuit inutile stomacho, urinae, oculorum quoque claritati, praeterea insaniam facere et lethargos et iocineris vitia, ideoque capras id aspernari, hominibus quoque fugiendum censens. —Naturalis historia Plinii [1]
- quae possint, in mandendo solida devorare, nec capiente aviditatem alvo coniectis in fauces unguibus extrahere aut si fugiendum in satietate habeant. —Naturalis historia Plinii [2]
Vide etiam
[recencere]- fugere, fugeret, fūgerint, fūgerit, fugiat, fugiant
- fugiēns, fugient, fugientem, fugientēs
- fūgisse, fugit, fugitūrō, fugiunt
Fontes
[recencere]- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 20, cap. 48, [119] — fugiendum
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 18, [46] — fugiendum