Fugituro
Verba allata[recencere]
- conciliatorem nosse ad hoc prodest, ne capiatur, fugituro in reliquum grege. ferunt discordem socium duci insidiatum pulchre noto cepisse malefica voluntate; agnitum in macello socio, cuius iniuria erat, et damni formulam editam condemnatumque addit Mucianus aestimata lite. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam[recencere]
- fugere, fugeret, fūgerint, fūgerit, fugiat, fugiant
- fugiendum, fugiēns, fugient, fugientem, fugientēs
- fūgisse, fugit, fugiunt
Fontes[recencere]
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 85, [182] — fugituro