At ego tandem liber asinus laetus et tripudians graduque molli gestiens equas opportunissimas iam mihi concubinas futuras deligebam. Sed haec etiam spes hilarior in capitale processit exitium. —Metamorphoseon libri XIApulei[1]
D
Denique ipse etiam hilarior pro virili parte, ne praesenti negotio ut alienus discreparem, porrectis auribus proflatisque naribus rudivi fortiter, immo tonanti clamore personui. —Metamorphoseon libri XIApulei[2]
H
Hilarior post hanc pollicitationem facta mulier basiavit me spissius, et ex lacrimis in risum mota descendentes ab aure capillos meos lenta manu duxit et Facio inquit “indutias vobiscum, et a constituta lite dimitto. Quod si non adnuissetis de hac medicina quam peto, iam parata erat in crastinum turba, quae et iniuriam meam vindicaret et dignitatem: …” —SatyriconT. Petronii Arbitri[3]
I
Idem cum inter convivas nobiles discumberet et convivii dominus iam vino hilarior et cibo gravis ubertim sudaret vicissimque loqueretur frivola multa et falsa et inania nec finem faceret, aliquandiu indignans tacitus audivit. Cunctis tandem silentio attonitis gloriabundus ipse qui loquebatur et quasi facundie laude omnium testimonio consecutus, humentibus palmis Dantem arripit: et ‘Quid?’ inquit, ‘sentis ne quod qui verum dicit non laborat?’ Et ille: ‘Mirabar’ ait, ‘unde hic sudor tantus tibi’. —Rerum memorandarum libriPetrarcae[4]
Itaque pensatis vicibus animosior verberum notas arte contexi, ne aut Eumolpus contumelia mea hilarior fieret aut tristior Giton. —SatyriconT. Petronii Arbitri[5]
L
laricis circa Idam in Troade et alia differentia, montanae maritimaeque. nam in Macedonia et Arcadia circaque Elim permutant nomina, nec constat auctoribus, quod cuique generi adtribuant. nos ista Romano discernimus iudicio. abies e cunctis amplissima est et femina etiam prolixior, materie mollior utiliorque, arbore rotundior, folio pinnato densa, ut imbres non tramittat, atque hilarior in totum. —Naturalis historiaPlinii[6]
N
Namque est ipsis statim sonis durior, quando et iucundissimas ex Graecis litteras non habemus (vocalem alteram, alteram consonantem, quibus nullae apud eos dulcius spirant: quas mutuari solemus quotiens illorum nominibus utimur; quod cum contingit, nescio quo modo velut hilarior protinus renidet oratio, ut in «zephyris» et «zopyris»: quae si nostris litteris scribantur, surdum quiddam et barbarum efficient) et velut in locum earum succedunt tristes et horridae, quibus Graecia caret. —Institutio oratoriaQuintiliani[7]
S
Sed in rebus scaevis adfulsit Fortunae nutus hilarior nescio an futuris periculis me reservans, certe praesente statutaque morte liberans. —Metamorphoseon libri XIApulei[8]
Summa rei haec est: facilis erit in conmutando. Patietur plus inputari sibi. Invitus beneficium per conpensationem iniuriae solvet. In hanc partem inclinabit, huc verget, ut cupiat debere gratiam, cupiat referre. Errat enim, si quis beneficium accipit libentius quam reddit. Quanto hilarior est, qui solvit quam qui mutuatur, tanto debet laetior esse, qui se maximo aere alieno accepti benefici exonerat, quam qui cum maxime obligatur. —Ad Lucilium epistulae moralesSenecae[9]
↑ 6.06.1Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XVI, cap. 19, [48] — hilarior
