Hilara

hilara ← hilarus

Verba allata

A

• Accipiam hospitio, si mox venies *

item ut adfectam; nam nunc nihil est qui te manem *

sed quid ais, mea lepida, hilara? —Rudens Plauti

H

• Hos ego versus, cum de quodam istiusmodi homine sermones essent, in circulo forte iuvenum eruditiorum dixi. Tum de grammaticorum volgo quispiam nobiscum ibi adsistens non sane ignobilis: ‘quanta’ inquit ‘licentia audaciaque Caecilius hic fuit, cum “fronte hilaro”, non “fronte hilara” dixit et tam inmanem soloecismum nihil veritus est.’ ‘Immo’ inquam ‘potius nos et quam audaces et quam licentes sumus, qui “frontem” inprobe indocteque non virili genere dicimus, cum et ratio proportionis, quae “analogia” appellatur, et veterum auctoritates non “hanc”, sed “hunc frontem” debere dici suadeant.’ —Noctes Atticae A. Gellii

T

• Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Semper enim ex eo quod maximas partes continet latissimeque funditur tota res appellatur. Dicimus aliquem hilare vivere; ergo si semel tristior effectus est hilara vita amissa est? At hoc in eo M. Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus ἀγέλατος, ut ait idem, vocaretur. Polycratem Samium felicem appellabant. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis

Vide etiam

• hilare, hilarē, hilarem, hilarēs, hilarī, hilaria, hilaribus, hilaris, hilarium
• hilarae, hilaram, hilarārum, hilarās
• hilarīs, hilarō, hilarōrum, hilarōs, hilarum, hilarus
• hilarior, hilarissimus