Jump to content

Siderum

Nexus addere
E Vicititatione

sīderum ← sīdus

Verba allata

[recencere]

A

[recencere]
  • an sit inmensus et ideo sensum aurium excedens tantae molis rotatae vertigine adsidua sonitus, non equidem facile dixerim, non, Hercule, magis quam circumactorum simul tinnitus siderum suosque volventium orbes an dulcis quidam et incredibili suavitate concentus. —Naturalis historia Plinii [1]
  • Atque ut ii qui solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque cognorunt, quo quidque tempore eorum futurum sit multo ante praedicunt, sic, qui cursum rerum eventorumque consequentiam diuturnitate pertractata notaverunt, aut semper aut, si id difficile est, plerumque, quodsi ne id quidem conceditur, non numquam certe quid futurum sit intellegunt. —De divinatione Ciceronis [2]
  • Atqui quia lunaris illa orbita ceterorumque supra lunam meantium motus irrevocabilis est nec haesitat usquam nec resistit nec dat ullam nobis suspicionem obiectae sibi morae, fidem non habet turbinem, violentissimum et perturbatissimum tempestatis genus, in medios siderum ordines pervenire et inter disposita ac tranquilla versari. —Naturales quaestiones Senecae [3]

B

[recencere]
  • Babyloniorum placita et motus terrae hiatusque, qua cetera omnia, siderum vi existimant fieri, sed illorum trium, quibus fulmina adsignant, fieri autem meantium cum sole aut congruentium et maxime circa quadrata mundi. —Naturalis historia Plinii [4]
  • Berosos, qui Belum interpretatus est, ait ista cursu siderum fieri; adeo quidem affirmat, ut conflagrationi atque diluvio tempus assignet: arsura enim terrena contendit, quandoque omnia sidera, quae nunc diversos agunt cursus, in Cancrum convenerint, sic sub eodem posita vestigio, ut recta linea exire per orbes omnium possit; inundationem futuram, cum eadem siderum turba in Capricornum convenerit. —Naturales quaestiones Senecae [5]

C

[recencere]
  • Causas autem illi mutationis et inconstantiae alias terra praebet, cuius positiones hoc aut illo versae magna ad aeris temperiem momenta sunt, alias siderum cursus, ex quibus soli plurimum imputes ; illum sequitur annus, ad illius flexum hiemes aestatesque uertuntur. —Naturales quaestiones Senecae [6]
  • circa duae tantum inter exustam et rigentes temperantur eaeque ipsae inter se non perviae propter incendium siderum. —Naturalis historia Plinii [7]
  • circa litora autem magis quam in alto deprehenduntur hi motus, quoniam et in corpore extrema pulsum venarum, id est spiritus, magis sentiunt. in plerisque tamen aestuariis propter dispares siderum in quoque tractu exortus diversi existunt aestus, tempore, non ratione discordes, sicut in Syrtibus. —Naturalis historia Plinii [8]
  • Cum enim illi orbes, qui caelum quasi medium dividunt et aspectum nostrum definiunt (qui a Graecis ὁρίζοντες nominantur, a nobis “finientes” rectissume nominari possunt) varietatem maxumam habeant aliique in aliis locis sint, necesse est ortus occasusque siderum non fieri eodem tempore apud omnis. —De divinatione Ciceronis [9]
  • Cum illa tetigit, alitur, crescit, ac velut vinculis liberatus, in originem redit; et hoc habet argumentum divinitatis suae, quod illum divina delectant: nec ut alienis interest, sed ut suis interest: secure spectat occasus siderum atque ortus, et tam diversas concordantium vias. —Naturales quaestiones Senecae [10]
  • Cumque incidissem in historiam Libussae viraginis, arte magica celebratissimae, factum quadam nocte, ut post contemplationem siderum et Lunae lecto compositus altius obdormiscerem, atque mihi per somnum visus sum librum ex nundinis allatum perlegere, cuius hic erat tenor: —Somnium Ioannis Kepleri [11]

D

[recencere]
  • Democritus quoque, subtilissimus antiquorum omnium, suspicari se ait plures stellas esse quae currant, sed nec numerum illarum posuit nec nomina, nondum comprehensis quinque siderum cursibus. —Naturales quaestiones Senecae [12]

E

[recencere]
  • Ergo quidam nullos esse cometas existimant sed speciem illorum per repercussionem vicinorum siderum aut per coniunctionem cohaerentium reddi; —Naturales quaestiones Senecae [13]
  • et quamvis adsidua conversione immensae celeritatis attollantur ab eo rapianturque in occasum, adverso tamen ire motu per suos quaeque passus. ita fieri, ne convolutus aer eandem in partem aeterna mundi vertigine ignavo globo torpeat, sed fundatur adverso siderum verbere discretus et digestus. —Naturalis historia Plinii [14]
  • Etenim Aegyptii et Babylonii in camporum patentium aequoribus habitantes, cum ex terra nihil emineret, quod contemplationi caeli officere posset, omnem curam in siderum cognitione posuerunt. —De divinatione Ciceronis [15]
  • Etiam si quid e vagari libet, amplos habet illa spatiososque secessus: de deorum natura quaeramus, de siderum alimento, de his tam variis stellarum discursibus, an ad illarum motus nostra moveantur, an corporibus omnium animisque illinc impetus veniat, an et haec, quae fortuita dicuntur, certa lege constricta sint nihilque in hoc mundo repentinum aut expers ordinis volutetur. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [16]
  • Etsi enim, ut ipsi volunt, plurimum intersit quibus auspiciis inchoetur (etsi cum his sentiens Satyricus, ubi de ipso loquitur Venditio, ita scripserit: distat enim, que sidera te excipiant modo primos incipientem edere vagitus et adhuc a matre rubentem), nos tamen ista respuimus, et hec auspicia, et hanc tantam siderum vim negamus, conditori almo siderum omnia relinquentes, a quo creatum nullum penitus ab hoc virtutis et felicitatis et glorie calle secludimus. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [17]
  • Etsi siderum fixorum aspectus tota Levania habet nobiscum eosdem, motus tamen planetarum et quantitates ab iis, quas nos hic videmus, observat diversissimas, adeo ut plane alia sit totius apud ipsos astronomiae ratio. —Somnium Ioannis Kepleri [11]

H

[recencere]
  • Haec omnis descriptio siderum atque hic tantus caeli ornatus ex corporibus huc et illuc casu et temere cursantibus potuisse effici cuiquam sano videri potest, aut vero alia, quae natura mentis et rationis expers haec efficere potuit, quae non modo, ut fierent, ratione eguerunt, sed intellegi, qualia sint, sine summa ratione non possunt? —De natura deorum Ciceronis [18]
  • hic est vetustissimus referendi bene merentibus gratiam mos, ut tales numinibus adscribant. quippe et aliorum nomina deorum et quae supra retuli siderum ex hominum nata sunt meritis. —Naturalis historia Plinii [19]

I

[recencere]
  • Iam vero circumitus solis et lunae reliquorumque siderum, quamquam etiam ad mundi cohaerentiam pertinent, tamen et spectaculum hominibus praebent; nulla est enim insatiabilior species, nulla pulchrior et ad rationem sollertiamque praestantior; eorum enim cursus dimetati maturitates temporum et varietates mutationesque cognovimus. —De natura deorum Ciceronis [20]
  • id manifestum esse, quod ferarum occisa corpora in tabem visu suo resolvat somnoque sopitis torporem contractum in caput revocet, glaciem refundat cunctaque umifico spiritu laxet. ita pensari naturae vices semperque sufficere, aliis siderum elementa cogentibus, aliis vero fundentibus. —Naturalis historia Plinii [21]
  • Cum illa tetigit, alitur, crescit, ac velut vinculis liberatus, in originem redit; et hoc habet argumentum divinitatis suae, quod illum divina delectant: nec ut alienis interest, sed ut suis interest: secure spectat occasus siderum atque ortus, et tam diversas concordantium vias. —Naturales quaestiones Senecae [10]
  • Idem Hipparchus numquam satis laudatus, ut quo nemo magis adprobaverit cognationem cum homine siderum animasque nostras partem esse caeli, novam stellam et aliam in aevo suo genitam deprehendit eiusque motu, qua fulsit, ad dubitationem est adductus, … —Naturalis historia Plinii [22]
  • igitur in suo quaeque motu naturam suam exercent, quod manifestum Saturni maxime transitus imbribus faciunt. nec meantium modo siderum haec vis est, sed multorum etiam adhaerentium caelo, quotiens errantium accessu inpulsa aut coniectu radiorum exstimulata sunt, qualiter in suculis sentimus accidere, quas Graeci ob id pluvio nomine appellant. —Naturalis historia Plinii [23]
  • In omnibus color multiplex, ex caeruleo fulvoque varius. Virgae soli tantum adiacent, arcus solares lunaresque sunt, coronae omnium siderum. —Naturales quaestiones Senecae [24]
  • in XII mensium spatia oportere dividi annum, quando ipsa totiens solem redeuntem ad principia consequitur; solis fulgore, ut reliqua siderum, regi, siquidem in totum mutuata ab eo luce fulgere, qualem in repercussu aquae volitare conspicimus; ideo molliore et inperfecta vi solvere tantum umorem atque etiam augere, quem solis radii absumant. —Naturalis historia Plinii [25]
  • inter hanc caelumque eodem spiritu pendent certis discreta spatiis septem sidera, quae ab incessu vocamus errantia, cum errent nulla minus illis. eorum medius sol fertur, amplissima magnitudine ac potestate nec temporum modo terrarumque, sed siderum etiam ipsorum caelique rector. —Naturalis historia Plinii [26]
  • Intervalla quoque siderum a terra multi indagare temptarunt, et solem abesse a luna undeviginti partes quantam lunam ipsam a terra prodiderunt. Pythagoras vero, vir sagacis animi, a terra ad lunam CXXVI stadiorum esse collegit, ad solem ab ea duplum, inde ad duodecim signa triplicatum, in qua sententia et Gallus Sulpicius fuit noster. —Naturalis historia Plinii [27]
  • Ipsam deinde siderum stellarumque observationem, quam esse originem scientiae suae praedicarent, hautquaquam putabat liquide consistere. —Noctes Atticae A. Gellii [28]
  • Item de utilitate sensuum in homine et siderum in mundo, et quod dolus diaboli, quo Evam decepit, et originale peccatum toti per eam posteritati transfudit, quasi nebula sit, quae de nocivo aere consurgens terram obtegendo et fructus laedit, et ne claritas diei cernatur visum praepedit. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis [29]

L

[recencere]
  • Latet plerosque magna caeli adsectatione conpertum principibus doctrinae viris, superiorum trium siderum ignes esse qui decidui ad terras fulminum nomen habeant, sed maxime Iovis medio loco siti, fortassis quoniam contagium nimii umoris ex superiore circulo atque ardoris ex subiecto per hunc modum egerat, ideoque dictum Iovem fulmina iaculari. —Naturalis historia Plinii [30]

M

[recencere]
  • Magi deinde suo more carmen canentes, post hos Chaldaei Babyloniorumque non vates modo, sed etiam artifices cum fidibus sui generis ibant: laudes hi regum canere soliti, Chaldaei siderum motus et statas vices temporum ostendere. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [31]

N

[recencere]
  • Nam cum duo sint genera siderum, quorum alterum spatiis inmutabilibus ab ortu ad occasum commeans nullum umquam cursus sui vestigium infleclat, alterum autem continuas conversiones duas isdem spatiis cursibusque conficiat, ex utraque re et mundi volubilitas, quae nisi in globosa forma esse non posset, et stellarum rutundi ambitus cognoscuntur. —De natura deorum Ciceronis [32]
  • Nam qui se in hac scientia perfectum volet profiteri, sit oportet rerum naturae sagacissimus, declinationum mundi non ignarus, ut exploratum habeat, quid cuique plagae conveniat, quid repugnet; siderum ortus et occasus memoria repetat, ne imbribus ventisque imminentibus opera incohet laboremque frustretur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [33]
  • Nam superiora eius calorem vicinorum siderum sentiunt. Inferiora quoque tepent; primum terrarum halitu, qui multum secum calidi affert; deinde quia radii solis replicantur et, quousque redire potuerunt, id duplicato calore benignius fovent ; deinde etiam illo spiritu qui omnibus animalibus arbustisque ac satis calidus est, nihil enim viveret sine calore. —Naturales quaestiones Senecae [34]
  • Ne ii quidem qui ignem aut aquam aut quattuor elementa aut corpora insecabilia esse ex quibus res omnes initium duxerint tradunt, nec qui intervalla siderum et mensuras solis ac terrae colligunt: disciplinam tamen suam artem vocant. —Institutio oratoria Quintiliani [35]
  • Non imprudens, inquit, consilium, Eumolpos, si aditum haberet. Quis enim non euntes notabit? Utique gubernator, qui pervigil nocte siderum quoque motus custodit. Et utcumque imponi vel dormienti posset, si per aliam partem navis fuga quaereretur: nunc per puppim, per ipsa gubernacula delabendum est, a quorum regione funis descendit, qui scaphae custodiam tenet —Satyricon T. Petronii Arbitri [36]
  • non tanta caelo societas nobiscum est, ut nostro fato mortalis sit ibi quoque siderum fulgor. illa nimio alimento tracti umoris ignea vi abundantiam reddunt, cum decidere creduntur, ut apud nos quoque luminibus accensis liquore olei notamus accidere. —Naturalis historia Plinii [37]

O

[recencere]
  • Ob hoc tales splendores Graeci areas vocaverunt, quia fere terendis frugibus destinata loca rotunda sunt. Non est autem, quod existimemus istas, sive areae sive coronae sunt, in vicinia siderum fieri. Plurimum enim ab his abstint, quamvis cingere ea et coronare videantur: non longe a terra fit talis effigies, quam visus noster solita imbecillitate deceptus circa ipsum sidus putat positam. —Naturales quaestiones Senecae [38]
  • Ortus occasusque et properantis mundi volubilem cursum, interdiu terrena aperientem, nocte caelestia, tardos siderum incessus si conpares toti, citatissimos autem si cogites, quanta spatia numquam intermissa velocitate circumeant, defectus solis ac lunae invicem obstantium, alia deinceps digna miratu, sive per ordinem subeunt sive subitis causis mota prosiliunt, ut nocturnos ignium tractus et sine ullo ictu sonituque fulgores caeli patescentis columnasque ac trabes et varia simulacra flammarum. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [39]

P

[recencere]
  • perpetua caligo utrobique et alieno molliorum siderum adspectu maligna ac pruina tantum albicans lux. —Naturalis historia Plinii [40]
  • posse et repulsu siderum depressum qui a terra meaverit spiritum nube cohibitum tonare, natura strangulante sonitum, dum rixetur, edito fragore, cum erumpat, ut in membrana spiritu intenta. posse et attritu, dum praeceps feratur, illum, quisquis est, spiritum accendi. —Naturalis historia Plinii [41]
  • Praeterea duorum siderum occursum, quo interpolari dies solet, non videremus nec scire possemus, quid esset, nisi liberius humi solis lunaeque imagines videremus. —Naturales quaestiones Senecae [42]
  • Prima pars naturam siderum scrutatur, et magnitudinem, et formam ignium, quibus mundus includitur : solidumne sit coelum, ac firmae concretaeque materiae, an ex subtili tenuique nexum ; agatur, an agat ; et infra se sidera habeat, an in contextu sui fixa ; quemadmodum sol anni vices servet; an retro flectat : cetera deinceps his similia. —Naturales quaestiones Senecae [43]
  • Pro seditione res erat, cum ad omnia interritus duces principesque militum frequentes adesse praetorio iubet Aegyptiosque vates, quos caeli ac siderum peritissimos esse credebat, quid sentirent, expromere iubet. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [44]

Q

[recencere]
  • Qua in natione Chaldaei, non ex artis sed ex gentis vocabulo nominati, diuturna observatione siderum scientiam putantur effecisse, ut praedici posset quid cuique eventurum et quo quisque fato natus esset. —De divinatione Ciceronis [45]
  • Quarta siderum ratio est: haec enim quibusdam mensibus magis urgent et exhauriunt flumina; cum longius recesserunt, minus consumunt atque trahunt: ita quod impendio solebat, id incremento accidit. —Naturales quaestiones Senecae [46]
  • Quemadmodum sol radios suos longe lateque dimittit, ceterum ipsi alia est forma, alia ei quod ex ipso fluit lumini, sic cometarum corpus ipsum corrotundatur, splendor autem longior quam ceterorum siderum apparet. —Naturales quaestiones Senecae [47]
  • Qui primum renuntient sibi quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi quae velit, cum maria transire, siderum cursus numerosque cognoscere, mundum ipsum paene dimetiri minores sed difficiliores artes potuerint. —Institutio oratoria Quintiliani [48]
  • Quid ergo mirum, si tanta vis ignem excutit vel aliunde vel sibi? Vides enim quantum fervorem sensura sint corpora horum transitu trita, nec hoc in his tantum debere credi, ac in vi siderum, quorum ingens et confessa potentia est. —Naturales quaestiones Senecae [49]
  • Quid quod se eadem geometria tollit ad rationem usque mundi? In qua, cum siderum certos constitutosque cursus numeris docet, discimus nihil esse inordinatum atque fortuitum: quod ipsum nonnumquam pertinere ad oratorem potest. —Institutio oratoria Quintiliani [50]
  • Quid solis numquidnam aut lunae aut quinque errantium siderum simile vidisti? Sol duabus unius orbis ultimis partibus definiens motum cursus annuos conficit; huius hanc lustrationem eiusdem incensa radiis menstruo spatio luna complet; quinque autem stellae eundem orbem tenentes, aliae propius a terris, aliae remotius, ab isdem principiis disparibus temporibus eadem spatia conficiunt. —De natura deorum Ciceronis [51]
  • quidam aiunt esse quidem sed habere cursus suos et post certa lustra in conspectum mortalium exire; quidam esse quidem sed non quibus siderum nomen imponas, quia dilabuntur nec diu durant et exigui temporis mora dissipantur. —Naturales quaestiones Senecae [52]
  • Quinque stellarum potestates Chaldaeorum observatio excepit quid? tu tot illa milia siderum iudicas otiosa lucere? —Naturales quaestiones Senecae [53]
  • Quis nescit ignes aquas, sine quibus nulla sit vita, et, ne terrenis inmorer, solem lunamque praecipua siderum aliquando et nocere? —Institutio oratoria Quintiliani [54]
  • Quod si ita est ut melius philosophantibus apparet: id quod primo est ars nil aliud est dicendum; quam naturae facultas connata rationi, cum seminibus primorum principiorum, quibus inest potentia, qua ab extrinsecus obiectis tamquam diversis illectentur illecebris; et ab agente intellectu tanquam irradiante sole illustrentur: et ab aeternis Ideis quasi siderum mediante concursu influxum recipiant: dum ab optimo maximo foecundante cuncta in actum, atque finem proprium pro viribus consequendum ordinentur. —Ars memoriae Iordani Bruni [55]

R

[recencere]
  • Rutili carbunculi, virides smaragdi, sereni saphyri, candide margarite sic alliciunt: nec solis fulgor aut siderum, nec terre viror aut arborum, nec serenitas aeris, nec candor nitidus tangit aurore! —De remediis utriusque fortune Petrarcae [56]

S

[recencere]
  • Scis rotunda metiri, in quadratum redigis quamcumque acceperis formam, intervalla siderum dicis, nihil est, quod in mensuram tuam non cadat. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [57]
  • Sed ab antiqua philosophia usque ad Socratem, qui Archelaum, Anaxagorae discipulum, audierat, numeri motusque tractabantur, et unde omnia orerentur quove reciderent, studioseque ab is siderum magnitudines intervalla cursus anquirebantur et cuncta caelestia. —Tusculanae disputationes Ciceronis [58]
  • Sed ad maiora redeamus. Ex aethere igitur innumerabiles flammae siderum exsistunt, quorum est princeps sol omnia clarissima luce conlustrans, multis partibus maior atque amplior quam terra universa, deinde reliqua sidera magnitudinibus inmensis. —De natura deorum Ciceronis [59]
  • Sed plurimum interest, flatus sit an ventus. illos statos atque perspirantes, quos non tractus aliquis, verum terrae sentiunt, qui non aura, non procella, sed, mares appellatione quoque ipsa, venti sunt, sive adsiduo mundi motu et contrario siderum occursu nascuntur, … —Naturalis historia Plinii [60]
  • Sensum autem astrorum atque intellegentiam maxume declarat ordo eorum atque constantia (nihil est enim, quod ratione et numero moveri possit sine consilio), in quo nihil est temerarium, nihil varium, nihil fortuitum. ordo autem siderum et in omni aeternitate constantia neque naturam significat (est enim plena rationis) neque fortunam, quae amica varietati constantiam respuit. sequitur ergo, ut ipsa sua sponte, suo sensu ac divinitate moveantur. —De natura deorum Ciceronis [61]
  • Si cometen faceret stella stellae superveniens, momento esse desineret. Summa enim velocitas transeuntium est, ideoque omnis defectio siderum brevis est, quia cito illa idem cursus qui admoverat abstrahit; videmus solem et lunam intra exiguum tempus, cum obscurari coeperunt, liberari: quanto celerior debet fieri in stellis digressio tanto minoribus? —Naturales quaestiones Senecae [62]
  • Sic mundi pars est aer, et quidem necessaria. Hic est enim qui caelum terramque connectit, qui ima ac summa sic separat ut tamen iungat. Separat, quia medius intervenit; iungit quia utrique per hunc inter se consensus est; supra se dat quicquid accepit a terris, rursus vim siderum in terrena transfundit. —Naturales quaestiones Senecae [63]
  • Simili ratione, sed nequaquam magnitudine aut vi, proximum illi Mercurii sidus, a quibusdam appellatum Apollinis, inferiore circulo fertur VIIII diebus ociore ambitu, modo ante solis exortum, modo post occasum splendens, numquam ab eo XXII partibus remotior, ut Cidenas et Sosigenes docent. ideo et peculiaris horum siderum ratio est neque communis cum supra dictis. —Naturalis historia Plinii [64]
  • … sive hic est ille generabilis rerum naturae spiritus huc illuc tamquam in utero aliquo vagus, sive disparili errantium siderum ictu radiorumque multiformi iactu flagellatus aër, sive a suis sideribus exeunt his propioribus sive ab illis caelo adfixis cadunt, palam est illos quoque legem habere naturae non ignotam, etiamsi nondum percognitam. —Naturalis historia Plinii [65]
  • Solis defectiones itemque lunae praedicuntur in multos annos ab iis qui siderum motus numeris persequuntur; ea praedicunt enim quae naturae necessitas perfectura est. —De divinatione Ciceronis [66]
  • Stellae, inquit, omnes rotundae sunt, cometae porrecti, ex quo apparet stellas non esse. Quis enim tibi concedit cometas longos esse? Quorum natura quidem, ut ceterorum siderum, globus est, ceterum fulgor extenditur. —Naturales quaestiones Senecae [67]
  • Summa pars eius siccissima calidissimaque et ob hoc etiam tenuissima est propter viciniam aeternorum ignium et illos tot motus siderum assiduumque caeli circumactum ; illa pars ima et vicina terris densa et caliginosa est, quia terrenas exhalationes receptat ; media pars temperatior, si summis imisque conferas, quantum ad siccitatem tenuitatemque pertinet, ceterum utraque parte frigidior. —Naturales quaestiones Senecae [68]
  • summum esse quod vocant Saturni sidus ideoque minimum videri et maximo ambire circulo ac tricesimo anno ad brevissima sedis suae principia regredi certum est, omnium autem errantium siderum meatus, interque ea solis et lunae, contrarium mundo agere cursum, id est laevum, illo semper in dextra praecipiti. —Naturalis historia Plinii [69]
  • supra lunam pura omnia ac diurnae lucis plena. a nobis autem per noctem cernuntur sidera, ut reliqua lumina e tenebris, et propter has causas nocturno tempore deficit luna. stati autem atque menstrui non sunt utrique defectus propter obliquitatem signiferi lunaeque multivagos, ut dictum est, flexus, non semper in scripulis partium congruente siderum motu. —Naturalis historia Plinii [70]

T

[recencere]
  • Tempestatum imbriumque quasdam statas esse causas, quasdam vero fortuitas aut adhuc rationis inconpertae, manifestum est. quis enim aestates et hiemes quaeque in temporibus annua vice intelleguntur siderum motu fieri dubitet? ergo ut solis natura temperando intellegitur anno, sic reliquorum quoque siderum propria est cuiusque vis et ad suam cuique naturam fertilis. —Naturalis historia Plinii [71]
  • terrena in caelum tendentia deprimit siderum vis eademque quae sponte non subeant ad se trahit. decidunt imbres, nebulae subeunt, siccantur amnes, ruunt grandines. torrent radii et terram in medium undique inpellunt, iidem infracti resiliunt et quae potuere auferunt secum. —Naturalis historia Plinii [72]
  • Tum neque citra musicen grammatice potest esse perfecta, cum ei de metris rhythmisque dicendum sit, nec si rationem siderum ignoret poetas intellegat, qui, ut alia mittam, totiens ortu occasuque signorum in declarandis temporibus utuntur, nec ignara philosophiae, cum propter plurimos in omnibus fere carminibus locos ex intima naturalium quaestionum subtilitate repetitos, tum vel propter Empedoclea in Graecis, Varronem ac Lucretium in Latinis, qui praecepta sapientiae versibus tradiderunt: —Institutio oratoria Quintiliani [73]

U

[recencere]
  • Ubi nullum est tempus, quia nulla mutabilitas est; et unde tempora fabricantur et ordinantur et modificantur aeternitatem imitantia, dum coeli conversio ad idem redit, et coelestia corpora ad idem revocat, diebusque et mensibus et annis et lustris, caeterisque siderum orbibus, legibus aequalitatis et unitatis et ordinationis obtemperat. —De musica Augustini [74]
  • ut aut ranunculis quoque et culicibus nascendi fata sint de caelestium siderum motibus adtributa aut, si id non putarent, nulla ratio videretur cur ea siderum vis in hominibus valeret, deficeret in ceteris. —Noctes Atticae A. Gellii [75]
  • Ut in semine omnis futuri hominis ratio comprehensa est et legem barbae canorumque nondum natus infans habet (totius enim corporis et sequentis auctus in parvo occultoque liniamenta sunt), sic origo mundi non minus solem et lunam et vices siderum et animalium ortus quam quibus mutarentur terrena continuit. —Naturales quaestiones Senecae [76]

Vide etiam

[recencere]

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 3, [6] — siderum
  2. ↑ Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber primus. LVI [128] — siderum
  3. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 10, versus [2] — siderum
  4. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 81, [191] — siderum
  5. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber III. 29, versus [1] — siderum
  6. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 11, versus [2] — siderum
  7. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 68, [172] — siderum
  8. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 99, [217] — siderum
  9. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. XLIV [92] — siderum
  10. ↑ 10.0 10.1 10.2 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber I. praefatio, versus [12] — siderum
  11. ↑ 11.0 11.1 11.2 Ioannes Keplerus, Somnium - Notae, successive scriptae inter annos 1620-1630
  12. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 3, versus [2] — siderum
  13. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 19, versus [1] — siderum
  14. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [33] — siderum
  15. ↑ Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber primus. XLII [93] — siderum
  16. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 19. 117, versus [19] — siderum
  17. ↑ Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 5 — siderum
  18. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. [115] — siderum
  19. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 5, [19] — siderum
  20. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. [155] — siderum
  21. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 104, [223] — siderum
  22. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 24, [95] — siderum
  23. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 39, [106] — siderum
  24. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber I. 10, versus [1] — siderum
  25. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [45] — siderum
  26. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 4, [12] — siderum
  27. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 19, [83] — siderum
  28. ↑ 28.0 28.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quartus decimus. Capitulum I, [31] — siderum
  29. ↑ 29.0 29.1 Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber primus. Visio quarta, XXVII. — siderum
  30. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 18, [82] — siderum
  31. ↑ Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber V. Capitulum I, [22] — siderum
  32. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. [49] — siderum
  33. ↑ 33.0 33.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber I. Caput prooemium [22]  — siderum
  34. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 10, versus [3] — siderum
  35. ↑ Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber secundus, 17. — siderum
  36. ↑ 36.0 36.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CII. — siderum
  37. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [29] — siderum
  38. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber I. 2, versus [3] — siderum
  39. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 15. 94, versus [56] — siderum
  40. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 68, [172] — siderum
  41. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 43, [113] — siderum
  42. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber I. 17, versus [3] — siderum
  43. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 1, versus [1] — siderum
  44. ↑ 44.0 44.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber IV. Capitulum X, [5] — siderum
  45. ↑ 45.0 45.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber primus. I [2] — siderum
  46. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber III. 26, versus [2] — siderum
  47. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 26, versus [2] — siderum
  48. ↑ Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber duodecimus, 11. — siderum
  49. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 22, versus [3] — siderum
  50. ↑ Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, 10. — siderum
  51. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. [87] — siderum
  52. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 19, versus [2] — siderum
  53. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 32, versus [7] — siderum
  54. ↑ Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber secundus, 16. — siderum
  55. ↑ 55.0 55.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Ars memoriae (Universitas Turicensis):  — siderum
  56. ↑ 56.0 56.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 39 — siderum
  57. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 11. 88, versus [13] — siderum
  58. ↑ Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber quintus. IV [10] — siderum
  59. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. [92] — siderum
  60. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 45, [116] — siderum
  61. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. [43] — siderum
  62. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 12, versus [4] — siderum
  63. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 4, versus [1] — siderum
  64. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [39] — siderum
  65. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 45, [116] — siderum
  66. ↑ Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. VI [17] — siderum
  67. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 26, versus [2] — siderum
  68. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber II. 10, versus [2] — siderum
  69. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [32] — siderum
  70. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 7, [48] — siderum
  71. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 39, [105] — siderum
  72. ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 38, [103] — siderum
  73. ↑ 73.0 73.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber primus, 4. — siderum
  74. ↑ 74.0 74.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica (Universitas Turicensis). Liber sextus. Caput XI, p. [29] — siderum
  75. ↑ Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber decimus. Capitulum XXVI, [6] — quaero
  76. ↑ Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber III. 29, versus [3] — siderum
Receptum de "https://la.wikiquote.org/w/index.php?title=Siderum&oldid=12888"