Praedicantis
praedicantis ← praedicāns ← praedicāre
Verba allata
[recencere]- ex hoc genere sunt, ut diximus, c⟨ot⟩tana et caricae quaeque conscendenti navem adversus Parthos omen fecere M. Crasso venales praedicantis voce, Cavneae. omnia haec in A⟨l⟩bense rus e Syria intulit L. Vitellius, qui postea censor fuit, cum legatus in ea provincia esset, novissimis Ti. Caesaris temporibus. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedicant, praedicat, praedicātur
- praedicantēs, praedicantium
- praedicātam, praedicātum, praedicātus
- praedicātiō, praedicātiōne
- praedicāvit
- praedicem, praedicet
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quintus decimus, cap. 21, [83] — praedicantis