Praedicet
praedicet ← praedicāre / praedīcet ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- commendetur ergo in cibis tertium genus licet a⟨c⟩ praeferatur hortensi⟨i⟩s saporibus et nil sit corporis malorum, cui non salutares trychnos Xenocrates praedicet; non tamen auxilia e⟨a⟩rum tanti sunt, ut id⟨eo⟩ plura nos de iis commemorare fas putem, praesertim tanta copia innoxiorum medicaminum. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat, praedīcātur
- praedicendam
- praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictam, praedictās, praedictārum, praedictīs, praedictō, praedictōrum, praedictōs, praedictum, praedictus
- praedictiō, praedictiōnēs
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 21, cap. 105, [181] — praedicet