Praedicantium
praedicantium ← praedicāns ← praedicāre
Verba allata
[recencere]- vestibus interponi eam gratissimum, sicut apud Graecos polium herbam, inclutam Musaei et Hesiodi laudibus ad omnia utilem praedicantium superque cetera ad famam etiam ac dignitates, prorsusque miram, si modo, ut tradunt, folia eius mane candida, meridie purpurea, sole occidente caerulea aspiciuntur. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedicant, praedicat, praedicātur
- praedicantēs, praedicantis
- praedicātam, praedicātum, praedicātus
- praedicātiō, praedicātiōne
- praedicāvit
- praedicem, praedicet
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 21, cap. 21, [44] — praedicantium