Praedicatur
praedicātur ← praedicāre / praedīcātur ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- h⟨u⟩c pertinent peregrinae exercitationes et volutatio in caeno ac pectorosa cervicis repandae ostentatio. per omnia haec praedicatur sitis quaeri. iam vero quae in bibendo certamina, quae vasa adulteriis caelata, tamquam per se parum doceat libidines temulentia! —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat
- praedicendam
- praedīcet, praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictam, praedictās, praedictārum, praedictīs, praedictō, praedictōrum, praedictōs, praedictum, praedictus
- praedictiō, praedictiōnēs
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 28, [140] — praedicatur