Praedictum
praedictum ← praedictus ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- quod si quis praedictum credat, simul fateatur necesse est, maioris miraculi divinitatem Anaxagorae fuisse solvique rerum naturae intellectum et confundi omnia, si aut ipse sol lapis esse aut umquam lapidem in eo fuisse credatur. —Naturalis historia Plinii [1]
- satus utrique generi iustus inter duorum numinum dies festos, Neptuni atque Volcani, feruntque subtili observatione, quota luna praecedente hieme nix prima ceciderit, si totidem luminum die intra praedictum temporis spatium serantur, mire provenire. seruntur et vere in calidis atque umidis. —Naturalis historia Plinii [2]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat, praedīcātur
- praedicendam
- praedīcet, praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictam, praedictās, praedictārum, praedictīs, praedictō, praedictōrum, praedictōs, praedictus
- praedictiō, praedictiōnēs
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 59, [149] — praedictum
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber 18, cap. 35, [132] — praedictum