Praedictorum
praedictōrum ← praedictum / praedictus ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- id magis declara⟨b⟩it natura eorum quae insecta d⟨i⟩cuntur, arduae explanationis omnia et privatim dicato opere narranda. quapropter ingenium praedictorum et reliqua subtexetur edissertatio. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat, praedīcātur
- praedicendam
- praedīcet, praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictam, praedictārum, praedictās, praedictīs, praedictō, , praedictōs, praedictum, praedictus
- praedictiō, praedictiōnēs
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 87, [190] — praedictorum