Praedictam
praedictam ← praedictus ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- Phemonoe, Apollinis dicta filia, dentes esse ei prodidit, mutae alias carentique lingua, eandem aquilarum nigerrimam, prominentiore cauda; consensit et Boe⟨us⟩. huius ingenium est et testudines raptas frangere e sublimi iaciendo, quae fors interemit poetam Aeschylum, praedictam fatis, ut ferunt, ei⟨us⟩ diei ruinam secura caeli fide caventem. —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat, praedīcātur
- praedicendam
- praedīcet, praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictās, praedictārum, praedictīs, praedictō, praedictōrum, praedictōs, praedictum, praedictus
- praedictiō, praedictiōnēs
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 3, [7] — praedictam