Praedictiones
praedictiōnēs ← praedictiō ← praedīcere
Verba allata
[recencere]- Variarum artium scientia innumerabiles enituere, quos tamen attingi par sit florem hominum libantibus: astrologia Berosus, cui ob divinas praedictiones Athenienses publice in gymnasio statuam inaurata lingua statuere; —Naturalis historia Plinii [1]
Vide etiam
[recencere]- praedīcere, praedīcī
- praedīcant, praedīcat, praedīcātur
- praedicendam
- praedīcet, praedīcit, praedīcunt
- praedicta, praedictae, praedictam, praedictārum, praedictās, praedictīs, praedictō, praedictōrum, praedictōs, praedictum, praedictus
- praedictiō
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus, cap. 37, [123] — praedictiones